Verbum

трапе́цыя

(гр. trapezion = столік)

1) мат. чатырохвугольнік з дзвюма паралельнымі і дзвюма непаралельнымі старанамі;

2) гімнастычная прылада ў выглядзе перакладзіны, падвешанай на двух тросах.

трапідане́іс

(н.-лац. tropidoneis)

аднаклетачная дыятомавая водарасць сям. навікулавых, якая пашырана ў планктоне салёных і саланаватых вадаёмаў, зрэдку ў прэсных.

трапі́змы

(ад гр. tropos = паварот, напрамак)

роставыя рухі органаў раслін (сцябла, кораня, лістоў), выкліканыя аднабаковым дзеяннем якога-н. раздражняльніка — святла (фотатрапізм), сілы зямнога прыцяжэння (геатрапізм), хімічных рэчываў (хематрапізм) і інш. (параўн. таксісы).

трапі́чны

(гр. tropikos = паваротны)

1) які мае адносіны да тропікаў, размешчаны ў тропіках (напр. т. зона);

2) уласцівы тропікам, пашыраны ў тропіках (напр. т. лівень);

3) гарачы, спякотны.

-трапія, -тропія

(гр. trope = паварот, напрамак)

другая састаўная частка складаных слоў, якая паказвае на сувязь з паняццямі «паварот», «змена», «пераўтварэнне».

тра́пы

(шв. trapp)

група магматычных горных парод (напр. базальты, дыябазы), якія ўтвораны ў выніку вулканічнай дзейнасці на геалагічных платформах.

трас

(ням. Trass)

горная парода, разнавіднасць вулканічнага туфу, якую дабаўляюць да цэменту для моцы і пластычнасці.

тра́са

(ням. Trasse)

1) напрамак пралягання канала, лініі сувязі, трубаправода, а таксама руху самалёта, судна і г.д.;

2) шлях, дарога;

3) вогненны след, які пакідае за сабой трасіруючая куля.

трасало́гія

(ад фр. trace = след + -логія)

раздзел крыміналістыкі, які займаецца фіксацыяй і вывучэннем слядоў, пакінутых на месцы злачынства.

траса́нт

(ням. Trassant, ад іт. trassare = выпісваць вэксаль)

фін. асоба, якая выдае другой асобе пераводны вэксаль (тратту); вэксаледаўца.