Verbum

марза́н

(фр. margme = край, поле старонкі)

палігр. металічны брусок, які ўстаўляецца ў наборную форму для запаўнення вольных ад тэксту месцаў, напр. палёў кнігі.

ма́рка​¹

(ням. Marke)

1) паштовы або гербавы знак рознай вартасці, які сведчыць, што дзяржаўны збор заплачаны;

2) знак, кляймо на тавары з абазначэннем вытворцы прадукцыі;

3) гатунак, тып вырабу, тавару (напр. м. сталі).

ма́рка​²

(ням. Mark, фін. markka)

грашовая адзінка Германіі, роўная 100 пфенігам, і Фінляндыі, роўная 100 пені 2.

ма́рка​³

(ням. Mark)

1) сялянская абшчына ў сярэдневяковай Зах. Еўропе;

2) пагранічная адміністрацыйная акруга ў Франкскай дзяржаве і сярэдневяковай Германіі на чале з маркграфам.

ма́рка​⁴

(іт. marco)

вызначэнне вартасці манеты па яе вазе, а не па наміналу.

марказі́т

(с.-лац. marcasita)

мінерал класа персульфідаў латунна-жоўтага колеру з металічным бляскам; руда для вытворчасці сернай кіслаты; прамяністы калчадан.

маркгра́ф

(ням. Markgraf)

правіцель пагранічнай адміністрацыйнай акругі (маркі​³) у сярэдневяковай Германіі, а пазней тытул некаторых князёў у Германіі, Францыі, Італіі, Іспаніі.

маркетры́

(фр. marqueterie)

інкрустацыя па дрэве з кавалачкаў металу, розных парод дрэва, слановай косці і іншых матэрыялаў; від мазаікі.

марке́тынг

(англ. marketing = гандаль, продаж)

арганізацыя вытворчасці і збыту прадукцыі на аснове вынікаў інтэнсіўнага вывучэння і прагназіравання попыту, цэн, шырокага выкарыстання рэкламы і стымулявання вытворчасці, прымяненне сучасных спосабаў захавання і транспарціроўкі тавараў, тэхнічнага і іншага абслугоўвання спажыўцоў.

маркёр

(фр. marqueur)

1) асоба, якая абслугоўвае більярд і вядзе падлік ачкоў пры більярднай гульні;

2) прыстасаванне ў сеялцы, якім праводзяцца пасяўныя або пасадачныя разоркі ці радкі.