Verbum

мара́ны

(ісп. marranos)

яўрэі і маўры ў Іспаніі і Партугаліі 14—15 ст., якія па прымусу або разліку прынялі хрысціянства, але тайна вызнавалі сваю старую веру.

мараскі́н

(фр. marasquin, ад іт. maraschino)

гатунак вішнёвага лікёру.

марато́рый

(п.-лац. maratorius = які замаруджвае)

адтэрміноўка выканання абавязацельстваў, якая ўстанаўліваецца дзяржавай на пэўны тэрмін або да заканчэння якіх-н. надзвычайных абставін (напр. вайны).

марафе́т

(тур. marifet = майстэрства, спрыт)

лоск, бляск;

наводзіць м. — прыводзіць у парадак свой знешні выгляд, прыбіраць кватэру, горад і г.д.

марафо́н

(гр. Marathon = назва паселішча ў Грэцыі)

спаборніцтвы на звышдалёкіх дыстанцыях, напр. у лыжным спорце (50 км), па бегу (42 км 195 м) і інш.; названы ў памяць аб элінскім воіне, які прыбег у Афіны з мястэчка Марафон з весткай аб перамозе над персамі (490 г. да н.э.).

марафо́нскі

(ад гр. Marathon = назва паселішча ў Грэцыі)

звязаны са звышдалёкімі дыстанцыямі (напр. м. бег, м. заплыў).

ма́рга

(лац. margo = край, мяжа)

поле, пакінутае для памет, на камерцыйных лістах і іншых дзелавых дакументах.

марганаты́чны

(лац. morganaticus)

няроўны, неадпаведны;

м шлюб — шлюб асобы каралеўскай, царскай сям’і з асобай ніжэйшага роду.

ма́рганец

(ням. Marganerz)

хімічны элемент, серабрыста-белы крохкі тугаплаўкі метал; выкарыстоўваецца ў металургіі, медыцыне і інш.

маргані́зм

[ад англ. T. Morgan = прозвішча амер. біёлага (1866—1945)]

кірунак у генетыцы, паводле якога крыніцай зменнасці арганізмаў з’яўляюцца мутацыі генаў або змены іх становішча.