Verbum

лізі́н

(ад гр. lysis = растварэнне)

адна з амінакіслот, якая ўваходзіць у склад амаль усіх бялкоў.

лі́зінг

(англ. lease, ад гр. lysis = растварэнне)

форма гаспадарчых сувязей, заснаваная на перадачы ў арэнду машын, абсталявання і іншых каштоўнасцей;

л. фінансавы — форма крэдытнафінансавых адносін, якая забяспечвае мабілізацыю грашовых сродкаў і фінансаванне здзелак.

лі́зіс

(гр. lysis = растварэнне)

1) мед. павольнае аслабленне праяў хваробы, якое суправаджаецца паніжэннем высокай тэмпературы (проціл. крызіс 2);

2) растварэнне клетак пад дзеяннем ферментаў, кіслот, солей, шчолачаў.

лізо́л

(ад ліз- + -ол)

масляністая вадкасць чырвона-бурага колеру, якая ўжываецца для дэзінфекцыі.

лікага́ла

(н.-лац. lycogala)

слізявік сям. лікагалавых, які развіваецца на пнях і іншых рэштках хвойных і лісцевых дрэў.

ліказі́ды

(н.-лац. lycosidae)

сямейства павукоў цёмнай афарбоўкі, якое ў сусветнай фауне налічвае каля 1,2 тысяч відаў; жывуць на глебе, дрэвах, кустах, каля берагоў вадаёмаў, могуць бегаць па паверхні вады; павукі-ваўкі.

лікападые́ла

(н.-лац. lycopodiella)

травяністая расліна сям. дзеразовых з паўзучымі сцёбламі, лінейна-шылападобным лісцем, пашыраная ў розных кліматычных зонах; на Беларусі трапляецца рэдка.

лікапо́дый

(н.-лац. lycopodium, ад гр. lykos = воўк + pus, podos = нага)

спелыя сухія споры дзеразы, а таксама жоўты парашок з іх, які выкарыстоўваецца ў медыцыне (у т.л. як дзіцячая прысыпка) і ў піратэхніцы.

ліква́цыя

(лац. liquatio = плаўленне)

1) раздзяленне аднароднай магматычнай масы пры пачатку яе астывання на дзве розныя па саставу вадкасці;

2) хімічная і структурная неаднароднасць сплаваў, металаў, якая ўзнікае пры іх крышталізацыі.

ліквідава́ць

(фр. liquider, ад с.-лац. liquidus = вольны ад даўгоў)

праводзіць ліквідацыю.