Verbum

юрыды́чны

(лац. iuridicus = судовы)

1) звязаны з прававымі нормамі і іх практычным прымяненнем (напр. ю-ая дапамога);

2) звязаны з вывучэннем права (напр. ю-ая адукацыя);

3) які мае адносіны да арганізацыі работы ў галіне права (напр. ю-ая кансультацыя, ю-ыя органы).

юрысды́кцыя

(лац. iunsdictio = судаводства)

1) права праводзіць суд, рашаць прававыя пытанні;

2) круг паўнамоцтваў судовага або адміністрацыйнага органа па прававой ацэнцы канкрэтных фактаў і прымяненню прадугледжаных законам санкцый.

юрыско́нсульт

(лац. iurisconsultus = правазнавец)

службовая асоба юрыдычнай службы міністэрства, ведамства, прадпрыемства, установы, арганізацыі па практычных пытаннях права і абароны інтарэсаў гэтай арганізацыі ў юрыдычных органах.

юрыспрудэ́нцыя

(лац. iurisprudentia = веданне права)

1) сукупнасць навук аб праве, правазнаўства;

2) практычная дзейнасць юрыста.

юры́ст

(с.-лац. iurista)

спецыяліст у галіне юрыспрудэнцыі, дзеяч судовых органаў.

юсты́цыя

(лац. iustitia = справядлівасць)

1) правасуддзе, судаводства;

2) сістэма судовых устаноў.

юсцірава́ць

(ням. justieren = вывяраць, ад лац. iustus = правільны)

вывяраць механізм, прыбор (напр. ю. мікраскоп).

ют

(гал. hut = хата)

кармавая надбудова судна, дзе размешчаны жылыя каюты і службовыя памяшканні.

ю́ферс

(гал. juffers)

металічнае або драўлянае прыстасаванне для нацягвання снасцей стаячага такелажу на невялікіх прамысловых суднах.

юхт

(цюрк. juft, ад перс. ĵuft = пара)

спецыяльна вырабленая і дубленая скура коней, кароў, свіней.