Verbum

лаві́раваць

(ням. Lavieren)

1) плысці на парусным судне супраць ветру па ломанай лініі; рухацца зігзагамі, каб абмінуць перашкоды;

2) перан. спрытна прыстасоўвацца да абставін, ухіляцца ад прамых дзеянняў.

лаві́с

(фр. lavis)

1) спосаб гравіравання, пры якім малюнак наносіцца на металічную пласцінку пэндзлем, змочаным у кіслаце;

2) гравюра на метале, выкананая такім спосабам, а таксама адбітак з такой гравюры.

лаг​¹

(гал. log)

1) прыбор для вымярэння хуткасці руху судна і пройдзенай ім адлегласці;

2) борт судна (пры вызначэнні становішча судна адносна хвалі, іншага судна і г.д.).

лаг​²

(англ. lag = запазненне)

разрыў у часе паміж дзвюма з’явамі або працэсамі, якія знаходзяцца ў прычынна-выніковай сувязі (напр. у эканоміцы час ад моманту ўкладання сродкаў да атрымання аддачы).

-лаг

гл. -лог.

ла́га

(ад ням. Lagebalken = бэлька ў столі)

1) часовая падкладка пад што-н. у выглядзе нятоўстага бервяна, жэрдкі;

2) падваліна, папярочнае бервяно, на якое насцілаецца падлога.

лагагра́ма

(ад гр. logos = слова + -грама)

скарочаная форма мовы, неабходная ў некаторых сітуацыях зносін (напр. тэлеграма, ваенная каманда, рэклама і інш.).

лагагра́ф

(гр. logographos)

старажытнагрэчаскі храніст, аўтар пісанняў гістарычнага характару.

лагагры́ф

(ад гр. logos = слова + griphos = загадка)

род шарады, для разгадвання якой трэба адшукаць загаданае слова і ўтварыць ад яго новыя словы шляхам перастаноўкі або выкідвання асобных складоў ці літар.

лагапа́т

(ад лагапатыя)

чалавек з маўленчымі недахопамі.