Verbum

ці́тла

(гр. titlos = надпіс)

надрадковы знак у старажытнагрэчаскай, стараславянскай і ўсходнеславянскай пісьменнасці, які ставіўся над словамі, напісанымі скарочана, або над літарамі, калі яны абазначалі лічбы.

цітр

(фр. titre = якасць, характарыстыка)

1) уступны надпіс або тлумачальны тэкст у кінафільме (параўн. субцітр;

2) хім. ступень канцэнтрацыі раствору (у грамах рэчыва на 1 см​³ раствору).

цнатлі́вы

(польск. cnotliwy)

1) строгі ў маральных адносінах;

2) які не страціў нявіннасці.

цно́та

(польск. cnota)

l) маральная чысціня; строгасць у маральных адносінах;

2) дзявочая нявіннасць.

цо́каль

(іт. zoccolo)

1) ніжняя частка вонкавай сцяны будынка, слупа, помніка, якая размешчана непасрэдна на фундаменце і крыху выступае;

2) металічная частка электрычнай лямпачкі, якая служыць для замацавання яе ў патроне.

цуг

(польск. cug, ад ням. Zug)

1) доўгі рад, чарада жывёл, птушак, машын, якія рухаюцца адна за адной;

2) запрэжка, у якой коні ідуць гужам або парамі адзін за адным.

цу́глі

(польск. cugle, ад ням. Zügel)

два змацаваныя (накшталт ланцуга) жалезныя звяны, якія закладаюцца ў рот каню пры закілзванні.

цугтрамбо́н

(ад ням. Zug = ход + трамбон)

уст. трамбон з рассоўным трубчастым каленам, рухам якога змяняецца вышыня гуку.

цугцва́нг

(ням. Zugzwang, ад Zug = ход + Zwang = прымус)

вымушаны, нявыгадны ход у шахматнай гульні.

цу́кар

(польск. cukier < ням. Zucker < іт. zuchero, ад ар. sukkar)

1) пажыўны харчовы прадукт, белае крышталічнае рэчыва, салодкае на смак, якое вырабляецца з цукровых буракоў або цукровага трыснягу;

2) адно з арганічных злучэнняў, пераважна з групы вугляводаў;

3) перан. той, хто прыносіць асалоду.