Verbum

магістра́ль

(фр. magistral, ад лац. magistralis = галоўны)

1) асноўная, галоўная лінія ў чыгуначных, водных, паветраных, аўтамабільных і іншых шляхах зносін (напр. гарадская м.);

2) галоўная лінія ў сістэме водаправоднай, электрычнай, тэлефоннай ці іншай сеткі.

магістра́льны

(лац. magistralis = галоўны)

1) які мае адносіны да магістралі (напр. м-ая шаша);

2) галоўны, асноўны (напр. м. напрамак).

магістра́нт

(с.-лац. magistrans, -ntis, ад лац. magistrate = вучыць)

асоба, якая рыхтуецца да абароны дысертацыі на ступень магістра.

магістра́т

(лац. magistratus = улада, кіраўніцтва)

1) прадстаўнік вышэйшай улады ў Стараж. Рыме, напр. консул, прэтар, трыбун і інш.;

2) орган гарадскога самакіравання ў некаторых краінах (параўн. муніцыпалітэт);

3) ніжэйшая судовая або паліцэйская службовая асоба ў некаторых краінах.

магістрату́ра

(н.-лац. magistratura, ад лац. magistratus = улада, кіраўніцтва)

1) назва вышэйшых дзяржаўных пасад у Стараж. Рыме;

2) судовае ведамства ў некаторых краінах.

магі́чны

(гр. magikos)

1) які мае адносіны да магіі;

2) незвычайны па сіле ўздзеяння, цудадзейны.

ма́гія

(лац. magia, ад гр. mageia)

1) сукупнасць прыёмаў і абрадаў, якія, па ўяўленню забабонных людзей, маюць цудадзейную сілу; чарадзейства, знахарства;

чорная м. — чараўніцтва з дапамогай пякельных сіл;

белая м. — чараўніцтва з дапамогай нябесных сіл;

2) перан. вялікая сіла ўздзеяння на каго-н. (напр. м. мастацкага слова).

ма́гма

(гр. magma = цеста, густая мазь)

расплаўленая вогненная маса, якая ўтвараецца пад уздзеяннем высокай тэмпературы і ціску ў глыбінных зонах Зямлі, а пасля вывяржэння на паверхню застывае.

магматы́зм

(ад магма)

працэс утварэння, пранікнення ў горныя пароды, вывяржэння і крышталізацыі магмы.

магна́лій

[ад магн(ій) + ал(юмін)ій]

сплаў магнію з алюмініем, які валодае высокай каразійнай стойкасцю і высокай пластычнасцю.