Verbum

цэлафа́н

[ад цэлю(лоза) + гр. phanos = светлы]

тонкая празрыстая плёнка з цэлюлозы, якая выкарыстоўваецца для ўпакоўкі.

цэлесці́н

(ад лац. caelestis = нябесны)

мінерал класа сульфатаў блакітнага колеру са шкляным бляскам; выкарыстоўваецца ў харчовай і хімічнай прамысловасці, металургіі.

цэліба́т

(лац. caelibatus, ад caelebs = нежанаты)

абавязковая бясшлюбнасць, устаноўленая для каталіцкага духавенства ў 11 ст.

цэло́зія

(н.-лац. celosia)

травяністая расліна сям. амарантавых з падоўжаным лісцем і дробнымі белымі, жоўтымі, ружовымі або чырвонымі кветкамі ў суквеццях, пашыраная ў тропіках і субтропіках; на Беларусі вырошчваецца як дэкаратыўная.

цэло́м

(гр. koiloma = яма)

поласць паміж сценкай цела і ўнутранымі органамі ў жывёл і чалавека.

цэлуло́ід

(ад лац. cellula = клетка + -оід)

цвёрдае пластычнае, лёгкае на загаранне рэчыва на аснове нітрацэлюлозы, выкарыстоўваецца для вырабу небіткога шкла, лакаў.

цэлураза́ўры

(ад гр. koilos = полы + ura = хвост + -заўр)

група драпежных дыназаўраў, якія жылі ў мезазоі і характарызаваліся канструктыўнай лёгкасцю шкілета, бо большасць касцей у іх мела поласці ўнутры.

цэль

(ням. Ziel)

месца, куды накіроўваецца стрэл, удар, кідок (параўн. мішэнь 1).

цэльзія́н

[н.-лац. celsian, ад A. Celsius = прозвішча шв. астранома і фізіка (1701—1744)]

мінерал, калій-барыевы палявы шпат.

цэ́льсій

[н.-лац. celsisus, ад A. Celsius = прозвішча шв. астранома і фізіка (1701—1744)]

тэрмометр са стоградуснай шкалой ад пункта раставання лёду да пункта кіпення вады.