Verbum

цэзары́зм

(фр. césarisme, ад лац. caesar = цар)

аднаасобная дыктатура ў спалучэнні з фармальным прызнаннем правоў народа.

цэ́зій

(н.-лац. caesium, ад лац. caesius = блакітны)

хімічны элемент, вельмі мяккі светлы метал з залаціста-жоўтым адценнем; выкарыстоўваецца гал. ч. у вытворчасці фотаэлементаў.

цэзу́ра

(лац. caesura)

1) паўза ў вершаваным радку, абавязковая для пэўнага вершаванага памеру;

2) кароткая паўза ў музычнай мелодыі паміж асобнымі часткамі.

цэйнеры́т

(ад ням. Zeiner = прозвішча ням. хіміка)

штучны мінерал класа фасфатаў зеленаватага колеру, радыеактыўны, водны арсенат урану і медзі.

цэйс

(ням. K. Zeiss = прозвішча ням. оптыка-механіка 19 ст.)

аптычны прыбор фірмы «Цэйс» (звычайна пра бінокль).

цэйтлу́па

(ням. Zeitlupe, ад Zeit = час + Lupe = лупа)

кіназдымачны апарат для скораснай здымкі.

цэйтно́т

(ням. Zeitnot, ад Zeit = час + Not = патрэба)

1) недахоп часу на абдумванне чарговых хадоў пры гульні ў шашкі, шахматы з гадзіннікам;

2) перан. недахоп часу ў якой-н. справе.

цэйтра́ферны

(ад ням. Zeit = час + raffen = падбіраць)

звязаны з кіназдымкай, якая праводзіцца адзінкавымі кадрамі з роўнымі інтэрваламі (напр. пры паказе працэсу распускання кветкі).

цэйхга́уз

(ням. Zeughaus, ад Zeug = зброя + Haus = дом)

уст. вайсковы склад зброі і абмундзіравання.

цэ́ла

(лац. cella)

тое, што і наас.