Verbum

цытакіне́з

(ад цыта- + -кінез)

працэс дзялення цела мацярынскай клеткі з утварэннем дзвюх даччыных клетак.

цыталізі́н

(ад цыта- + лізін)

рэчыва, якое ўтвараецца ў крыві пры ўвядзенні ў арганізм чужародных клетак.

цытало́гія

(ад цыта- + -логія)

раздзел батанікі, які вывучае будову, развіццё і функцыі раслінных клетак.

цытамарфо́з

(ад цыта- + -марфоз)

структурныя змены цытаплазмы ў працэсе клетачнага развіцця.

цытапла́зма

(ад цыта- + плазма)

пазаядзерная частка пратаплазмы жывёльнай або расліннай клеткі (параўн. карыяплазма).

цытаплазматамі́я

(ад цытаплазма + -тамія)

тое, што і цытакінез.

цытаплазмо́н

(ад цытаплазма)

сукупнасць матэрыяльных носьбітаў цытаплазматычнай спадчыннасці (плазмагенаў), што змяшчаюцца ў цытаплазме і яе структурах (параўн. пластом).

цытаспаро́з

(ад цытаспора)

хвароба дрэў, якая выклікаецца грыбам цытаспорай; усыханне галін і ствалоў дрэў.

цытаспо́ра

(н.-лац. cytospora)

недасканалы грыб сям. танкастромавых, які развіваецца на сухіх ствалах, галінах і парастках дрэў, радзей на сцёблах і лісці травяністых раслін.

цытастаты́чны

(ад цыта- + гр. statikos = які прыпыняе)

які мае адносіны да лекавых сродкаў, што блакіруюць дзяленне клетак і выкарыстоўваюцца пераважна для лячэння злаякасных пухлін.