Verbum

фарадэ́й

[англ. M. Faraday = прозвішча англ. фізіка (1791—1867)]

адзінка колькасці электрычнасці, якая выкарыстоўваецца ў электрахіміі (роўная 9,65 10​⁴ кулонаў).

фарамініфе́ры

(н.-лац. foraminifera)

падклас прасцейшых класа саркодавых; уключае каля 20 тысяч марскіх сучасных і выкапнёвых відаў.

фарандо́ла

(фр. farandole)

старадаўні правансальскі народны танец.

фарані́ды

(н.-лац. phoronida)

клас тыпу шчупальцавых; марскія донныя жывёлы з каўбасападобным целам даўжынёй ад 0,6 да 45 см.

фарао́н

(гр. pharaon, ад ст.-егіп. Per’ō = вялікі дом)

1) тытул старажытнаегіпецкіх цароў;

2) перан. зневажальная клічка паліцэйскага;

3) старадаўняя гульня ў карты.

фа́рба

(польск. farba, ад ням. Farbe)

1) каляровае рэчыва, якім афарбоўваюць прадметы;

2) колер, барва (напр. фарбы восені);

3) перан. сродкі мастацкага апісання; згушчаць фарбы — перабольшваць.

фарбава́ць

(ад фарба)

пакрываць што-н. фарбай; надаваць колер, афарбоўку.

фарбапу́льт

(ад фарба + пульт)

пнеўматычны апарат для распылення сціснутым паветрам фарбавальных саставаў пры малярных работах.

фарбі́тыс

(н.-лац. pharbitis)

павойная травяністая расліна сям. бярозкавых з буйнымі кветкамі розных колераў, пашыраная пераважна ў тропіках; на Беларусі вырошчваецца як дэкаратыўная.

фарва́куум

(ад ням. vor = перад + вакуум)

фіз. папярэдняе разрэджванне пры атрыманні вакууму ў дзве ступені.