Verbum

-міцын

(ад гр. mykes = грыб)

другая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае паняццю «грыбковы».

міцэ́лій

(ад гр. mykes = грыб)

вегетатыўнае цела грыбоў, якое складаецца з адна- ці шматколерных тонкіх нітак (гіфаў); грыбніца.

мі́цэліс

(н.-лац. mycelis)

травяністая расліна сям. складанакветных з тонкім лісцем і бледна-жоўтымі кветкамі ў мяцёлках, пашыраная ў Еўропе, Малой Азіі, Паўн. Амерыцы.

міцэ́лы

(н.-лац. micella, ад лац. mica = крошка, крупінка)

вельмі дробныя крышталічныя часцінкі ў складзе калоіднага рэчыва.

міцэ́на

(н.-лац. mycena)

шапкавы базідыяльны грыб сям. радоўкавых, які расце ў лясах на драўніне і подсціле; неядомы.

міцэна́струм

(н.-лац. mycenastrum)

базідыяльны грыб сям. міцэнастравых, які расце на глебе ў лясах, на палях, лугах.

міцэтало́гія

(ад гр. mykes, -etos = грыб + -логія)

навука, якая вывучае грыбы.

мі́чман

(рус. мичман, ад англ. midshipman)

воінскае званне або першы афіцэрскі чын у флоце некаторых краін.

мішура́

(рус. мишура, ад ар. mozavvir = падробка)

1) пазалочаныя і пасярэбраныя металічныя ніткі, з якіх вырабляюць парчу, галуны, а таксама ёлачныя ўпрыгожанні і інш.;

2) перан. знешні бляск, паказная раскоша.

мішэ́нь

(рус. мишень, ад тур. nisan = знак)

прадмет, які служыць цэллю пры вучэбнай стральбе;

2) перан. той, хто з’яўляецца прадметам нападак нападкаў.