Verbum

мінта́й

(в’етн. mintaj)

мелкаводная рыба сям. трасковых, якая водзіцца ў паўночнай частцы Ціхага акіяна; з’яўляецца аб’ектам промыслу.

мі́нус

(лац. minus = менш)

1) знак адымання або адмоўнай велічыні ў выглядзе гарызантальнай рыскі;

2) перан. пра што-н. дрэннае, адмоўнае (напр. мінусы ў рабоце).

міну́скулы

(лац. minusculus = маленькі)

малыя літары старажытных лацінскай і грэчаскай пісьменнасцей (проціл. маюскулы).

міну́та

(польск. minuta, ад лац. minuta = паменшаная, малая)

1) адзінка часу, роўная 1/60 гадзіны;

2) які-н. кароткі прамежак часу (напр. м. цярпення);

3) адзінка вымярэння вугла і дугі, роўная 1/60 градуса 1.

міньён

(фр. mignonne)

1) парны бальны танец, блізкі да вальса;

2) невялікі раяль;

3) дробны друкарскі шрыфт, роўны 7 пунктам.

мі́ра​¹

(гр. myron, ад myrrha = смала)

пахучы алей, які ўжываецца ў хрысціянскіх царкоўных абрадах.

мі́ра​²

(гр. myrrha)

духмяная смала, якая здабываецца з кары некаторых трапічных дрэў, выкарыстоўваецца ў медыцыне.

мі́ра​³

(фр. mire = мушка, прыцэл)

празрыстая або паўпразрыстая пласцінка з нанесеным на яе малюнкам у выглядзе палос; выкарыстоўваецца для вызначэння распазнавальнай здольнасці аптычных прыбораў і фотаматэрыялаў.

мірабе́ль

(фр. mirabelle)

пладовае дрэва, сліва з жоўтымі пладамі, а таксама плод гэтага дрэва.

міра́біліс

(н.-лац. mirabilis)

травяністая расліна сям. ніктагінавых з зубчастым лісцем і лейкападобнымі невялікімі кветкамі разнастайнай афарбоўкі, якая пашырана ў Амерыцы; на Беларусі вырошчваецца як дэкаратыўная; начная прыгажуня.