Verbum

мінары́ты

[ад лац. (fratres) minores = меншыя браты]

члены манаскага каталіцкага ордэна францысканцаў.

мінарэ́т

(фр. minaret < тур. mināre, ад ар. mināra = месца асвятлення)

вежа мячэці, з якой муэдзіны заклікаюць мусульман на малітву.

міната́ўр

(гр. Minotauros)

міфічная пачвара з целам чалавека і галавой быка, якую крыцкі цар Мінос карміў жывымі людзьмі.

мінда́ліна

(ад міндаль)

1) ядро міндальнага арэха;

2) залоза ў глотцы, падобная па форме на міндальны арэх.

мінда́ль

(рус. миндаль, ад гр. amygdalon)

дрэвавая або кустовая расліна сям. ружакветных з простым лісцем і адзіночнымі белымі або ружовымі кветкамі, а таксама плады гэтай расліны ў выглядзе арэхаў авальнай формы; пашырана пераважна ў субтрошках, на Беларусі вырошчваецца як дэкаратыўная.

мінезі́нгеры

(ням. Minnesinger, ад Minne = каханне + Singer = пясняр)

сярэдневяковыя нямецкія паэты-спевакі (12—13 ст.), якія перанялі традыцыі правансальскіх трубадураў, апявалі рыцарскую доблесць і служэнне каханай.

мінерагра́фія

(ад п.-лац. minera = руда + -графія)

метад мікраскапічнага вывучэння руд і мінералаў шляхам даследавання іх адпаліраванай паверхні (аншліфу).

мінера́л

(фр. mineral, ад с.-лац. minerale)

прыроднае рэчыва, звычайна цвёрдае, якое ўваходзіць у склад зямной кары.

мінералагра́фія

(ад мінерал + -графія)

навука, якая займаецца апісаннем мінералаў.

мінералакера́міка

(ад мінерал + кераміка)

цвёрды і зносаўстойлівы, гарачатрывалы і гарачаўстойлівы матэрыял з крышталітаў хімічных злучэнняў; выкарыстоўваецца на выраб рэзальнага інструменту, зносаўстойлівых дэталяў машын і інш.