Verbum

цыро́з

(гр. kirros = рыжы)

мед. зморшчванне і перабудова структуры органа ў выніку разрастання ў ім злучальнай тканкі (напр. ц. печані), што парушае дзейнасць органа.

цыру́льнік

(польск. cyrulik < с.-лац. cirurgicus, ад гр. cheirurgos)

майстар, які займаецца галеннем, стрыжкай валасоў.

цырцэ́я

(лац. Circe, ад гр. Kirke = імя німфы-чараўніцы ў старажытнагрэчаскай міфалогіі)

перан. жанчына-чараўніца.

цы́рык

(манг. cyryk)

салдат мангольскай арміі.

цырыманія́л

(лац. caeremoniale = кніга абрадавых правіл)

афіцыйна прыняты парадак урачыстых прыёмаў, шэсцяў і інш. (напр. ц адкрыцця алімпіяды).

цырыманія́льны

(лац. caeremonialis)

які адбываецца згодна з цырыманіялам, урачысты (напр. ц-ае шэсце).

цырымоніма́йстар

(yzv. Zeremoniemeister)

1) вышэйшы прыдворны чын, які назірае за выкананнем дварцовага цырыманіялу;

2) распарадчык цырымоніі, цырыманіялу.

цырымо́нія

(лац. caeremonia)

1) прыняты парадак правядзення якога-н. абраду, урачыстасці (напр. шлюбная ц.);

2) перан. умоўнасці ў паводзінах, манернасць.

цырыфі́лум

(н.-лац. cirriphyllum)

лістасцябловы мох сям. брахітэцыевых, які расце ў лясах на глебе і камлях дрэў.

цысо́іда

(гр. kissoeides = плошчападобны)

алгебраічная крывая трэцяга парадку: х​³ = у​² (а — х).