Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ПрадмоваСкарачэнніКніга ў PDF/DjVu

фанаты́зм

(фр. fanatisme, ад лац. fanaticus = раз’юшаны; непрытомны)

сляпая адданасць сваім вераванням або перакананням, злучаная з крайняй нецярпімасцю да чужых поглядаў і імкненняў.

фана́тык

(лац. fanaticus = раз’юшаны; непрытомны)

чалавек, слепа адданы сваім вераванням або перакананням і нецярпімы да чужых поглядаў і імкненняў.

фанаты́чны

(лац. fanaticus = раз’юшаны; непрытомны)

уласцівы фанатыку, прасякнуты фанатызмам.

фанатэ́ка

(ад фана- + -тэка)

1) гуказапісы, сабраныя і пэўным чынам сістэматызаваныя;

2) установа, якая збірае і зберагае фанаграмы.

фана́цыя

(фр. phonation, ад гр. phone = гук)

гучанне голасу і гукаў мовы.

фангсбо́т

(гал. vangsboot, ад vangst = лоўля + boot = лодка, судна)

судна для зверабойнага промыслу і для дапаможных патрэб.

фанда́нга

(ісп. fandango)

іспанскі парны народны танец, які выконваецца пад акампанемент гітары і кастаньет.

фане́ма

(гр. phonema = гук)

лінгв. найменшая гукавая адзінка мовы, якая ў розных пазіцыях выконвае сэнсаадрознівальную функцыю.

фанендаско́п

(ад гр. phone = гук + endon = унутры + -скоп)

медыцынскі прыбор з рэзанатарам для выслухоўвання сэрца і лёгкіх.

фане́ра

(ням. Furnier, ад фр. fournir = накладваць)

ліставы драўняны матэрыял са склееных тонкіх пласцін дрэва з перакрыжаваным размяшчэннем валокнаў драўніны.