Verbum

ламаркі́зм

[ад фр. J. Lamarck = прозвішча фр. прыродазнаўцы (1744—1829)]

вучэнне аб эвалюцыйным развіцці жывой прыроды, паводле якога змены пад уздзеяннем знешніх умоў мэтаўзгоднены з унутраным імкненнем арганізмаў да ўдасканалення.

ламба́рд

(фр. lombard, ад іт. Lombardia = вобласць у Італіі)

крэдытная ўстанова, якая выдае грашовую пазыку за пэўны працэнт пад заклад рэчаў або маёмасці.

ла́мберт

[ням. J. Lambert = прозвішча ням. вучонага (1728—1777)]

адзінка яркасці, звычайна яркасці паверхні, якая свеціцца за кошт рассеянага святла.

ламбразія́нства

[ад іт. C. Lombroso = прозвішча іт. псіхіятра і антраполага (1835—1909)]

вучэнне, якое тлумачыць злачыннасць прыроджанымі біялагічнымі ўласцівасцямі злачынцы.

ламбрэке́н

(фр. lambrequin)

1) аздабленне з матэрыі на дзвярных і аконных праёмах, на партале тэатральнай сцэны;

2) драўляная разьба на выступах страхі, над дзвярамі і вокнамі.

ламіна́рны

(ад лац. lamina = пласцінка, палоска)

слаісты, плоскі;

л. рух вадкасці — рух, пры якім слаі вадкасці цякуць паралельна, не змешваюцца (параўн. турбулентны).

ламіна́рыя

(н.-лац. laminaria, ад лац. lamina = пласцінка, палоска)

буйная марская водарасць, асобныя віды якой ужываюцца ў ежу, прымяняюцца ў медыцыне; марская капуста.

ламіна́тар

(ад лац. lamina = пласцінка)

механізм для пракатвання паміж валкамі шчыльнай паперы або кардону з мэтай ушчыльнення і надання ім глянцу.

ламінаэктамі́я

(ад лац. lamina = пласцінка + гр. ektome = высячэнне)

ускрыццё пазваночнага канала шляхам выдалення асцістых адросткаў і дужак пазванкоў.

лампа́да

(с.-гр. lampada, ад гр. lampas, -ados = факел; сонца)

невялікі свяцільнік, які запальваецца перад абразамі.