Verbum

тэтра́рх

(лац. tetiarcha, ад гр. tetrarches)

правіцель тэтрархіі ў Стараж. Грэцыі і Рымскай імперыі.

тэтра́рхія

(лац. tetrarchia, ад гр. tetrarchia)

1) падзел улады паміж чатырма правіцелямі ў Стараж. Грэцыі і Рымскай імперыі;

2) акруга, якая падначальвалася ўладзе тэтрарха.

тэтраспо́ра

(н.-лац. tetraspora)

каланіяльная зялёная водарасць сям. тэтраспоравых, якая трапляецца ў стаячых вадаёмах (лужах, сажалках, невялікіх азёрах, канавах).

тэтра́струм

(н.-лац. tetrastrum)

каланіяльная зялёная водарасць сям. сцэнедэсмавых, якая трапляецца ў сажалках, рэках і азёрах.

тэтратамако́кус

(н.-лац. tetratomococcus)

каланіяльная зялёная водарасць сям. дыктыясферыевых, якая пашырана ў планктоне азёр, рэк.

тэтра́фіс

(н.-лац. tetraphis)

лістасцябловы мох сям. георгіевых, які расце ў цяністых і вільготных лясах на гнілых пнях, ламаччы.

тэтрахларэ́ла

(н.-лац. tetrochlorella)

каланіяльная зялёная водарасць сям. сцэнедэсмавых, якая пашырана ў планктоне азёр, рэк.

тэтрахо́рд

(гр. tetrachordon, ад tetras = чатыры + chorde = струна)

музычны чатырохступенны гукарад у аб’ёме кварты 3.

тэтрацыклі́н

(ад тэтра- + гр. kyklos = абвод, кола)

лекавы сродак з групы антыбіётыкаў, які ўжываецца пры запаленні лёгкіх, дызентэрыі, коклюшы, бруцэлёзе і іншых хваробах.

тэтрацы́клус

(н.-лац. tetracyclus)

каланіяльная дыятомавая водарасць сям. табелярыевых, якая пашырана пераважна ў прэсных вадаёмах паўночных абласцей і гор.