Verbum

тэрмаэлектрагенера́тар

(ад тэрма- + электры(чны) + генератар]

прыстасаванне для непасрэднага ператварэння цяпла ў электрычную энергію.

тэрмаэлектро́ны

(ад тэрма- + электрон)

электроны, якія выпускаюцца моцна нагрэтымі металічнымі целамі.

тэрмаэлектры́чны

(ад тэрма- + электрычны)

1) звязаны з працэсам непасрэднага пераходу цеплавой энергіі ў электрычную ў правадніках;

2) заснаваны на дзеянні двух розных праваднікоў, якія ўтвараюць замкнуты ланцуг (напр. т. тэрмометр).

тэрмаэлеме́нт

(ад тэрма- + элемент)

тое, што і тэрмапара.

тэрмаэмі́сія

(ад тэрма- + эмісія)

эмісія тэрмаэлектронаў.

тэрмідо́р

(фр. thermidor, ад гр. thenne = цяпло + doron = дар)

1) адзінаццаты месяц (з 19/20 ліпеня да 17/18 жніўня) французскага рэспубліканскага календара, які дзейнічаў у 1793—1805 гг.;

2) контррэвалюцыйны пераварот 9 тэрмідора II г. (27 ліпеня 1794 г.) у Францыі, у выніку якога была ліквідавана якабінская дыктатура і ўстаноўлена панаванне буйной буржуазіі.

тэ́рміка

(ад гр. thermos = цёплы)

навука, якая займаецца пытаннямі ўтварэння, акумуляцыі і выдзялення цяпла.

тэ́рмін

(лац. terminus = канец, мяжа)

1) пэўны прамежак часу, адведзены для чаго-н.;

2) вызначаная дата, да наступлення якой што-н. павінна адбыцца, закончыцца;

3) слова, якое дакладна абазначае якое-н. паняцце ў навуцы, тэхніцы, мастацтве.

тэрміна́л

(лац. terminalis = які мае адносіны да канца)

1) адзін з пультаў у складзе вылічальнай сістэмы, які прызначаны для ўводу інфармацыі ў сістэму і вываду інфармацыі з яе;

2) частка порта, дзе апрацоўваюцца кантэйнерныя і пакетаваныя грузы.

тэрмінало́гія

(ад тэрмін + -логія)

раздзел лексікі, які ахоплівае тэрміны розных галін ведаў;

2) сукупнасць тэрмінаў якой-н. галіны навукі, тэхнікі, мастацтва або ўсіх тэрмінаў дадзенай мовы.