фундамента́льны
(с.-лац. fundamentalis)
1) трывалы, моцны, вялікі (напр. ф. будынак);
2) асноўны, галоўны (напр. ф-ая бібліятэка);
3) грунтоўны, салідны, глыбокі па зместу (напр. ф. твор).
фунда́тар
(лац. fundator)
той, хто засноўвае што-н. або дае грошы на заснаванне.
фундзі́раваць
(ням. fimdieren, ад лац. fundare = закладваць, засноўваць)
абгрунтоўваць.
фунду́к
(тур. funduk)
від ляшчыны, ляшчыннік, які расце на поўдні, а таксама арэхі, плады гэтай расліны; ламбардскі арэх.
фунікулёр
(фр. funiculaire, ад лац. funiculus = канат, вяроўка)
горная канатная дарога для перавозкі пасажыраў на крутых пад’ёмах на невялікую адлегласць.
фуні́кулюс
(лац. füniculus = канат, вяроўка)
ножка семяпачатка, якая адыходзіць ад плацэнты ўнутры завязі.
фу́нкія
(н.-лац. fimkia, ад ням. Funk = прозвішча ням. батаніка)
травяністая расліна сям. лілейных з чаранковым лісцем рознай афарбоўкі і формы з фіялетавымі або белымі кветкамі, пашыраная ва Усх. Азіі; на Беларусі вырошчваецца як дэкаратыўная.
фу́нкцыя
(лац. functio = выкананне)
1) прызначэнне, роля, задача аб’екта ў пэўнай сістэме адносін (напр. ф. матора, ф. сэрца);
2) роля грамадскай арганізацыі або групы ў адносінах да грамадства (напр. ф. дзяржавы, ф. сям’і);
3) абавязак, кола дзейнасці, работа (напр. службовыя ф-ыі);
4) мат. залежная пераменная велічыня, якая змяняецца ўслед за змяненнем другой велічыні, што называецца аргументам (напр. лінейная ф., алгебраічная ф.);
5) фізіял. спецыфічная дзейнасць органа або арганізма.
функцыяна́л
(с.-лац. fimctionalis = які датычыць функцыі)
матэматычнае правіла, паводле якога кожнай функцыі з якога-н. класа функцый ставяць у адпаведнасць дзейсны або комплексны лік.
функцыяна́льны
(ад с.-лац. fimctionalis = які датычыць функцыі)
кірунак у архітэктуры 20 ст., які характарызуецца ўвагай да функцыянальнага прызначэння будынкаў, эканамічнасцю, занядбаннем дэкаратыўных элементаў.