Verbum

тэрапсі́ды

(н.-лац. therapsida)

атрад вымерлых паўзуноў падкласа сінапсідаў (напр. дынацэфалы, дыцынадонты), якія жылі ў мезазоі.

тэрарызава́ць

(фр. terroriser, ад лац. terror = страх)

страшыць тэрорам, расправай, забойствам.

тэрары́зм

(фр. terrorisme, ад лац. terror = страх)

палітыка і тактыка тэрору.

тэра́рый

гл. тэрарыум.

тэрары́ст

(фр. terroriste, ад лац. terror = страх)

прыхільнік і ўдзельнік актаў тэрору.

тэра́рыум, тэра́рый

(н.-лац. tenarium, ад лац. terra = зямля)

памяшканне для ўтрымання земнаводных і паўзуноў.

тэра́са

(фр. terrasse, ад лац. terra = зямля)

1) плоская пляцоўка натуральнага або штучнага паходжання на схіле мясцовасці, якая ўтварае ўступ;

2) прыбудаваная да дома адкрытая або зашклёная пляцоўка з дахам.

тэратагене́з

(ад гр. teras, -atos = пачвара + -генез)

узнікненне анамалій развіцця ў жывёл і чалавека ў выніку парушэння зародкавага развіцця арганізма.

тэратаге́ннасць

(ад гр. teras, -atos = пачвара + genesis = паходжанне)

здольнасць фізічнага, хімічнага або біялагічнага фактару (напр. лякарства, віруса і інш.) у перыяд цяжарнасці парушаць развіццё тканак і органаў плода і прыводзіць да ўзнікнення анамалій развіцця.

тэратало́гія

(ад гр. teras, -atos = пачвара + -логія)

раздзелы медыцыны, заалогіі і батанікі, якія вывучаюць анамаліі, заганы развіцця і выродлівасці чалавека, жывёл і раслін.