Verbum

цынкі́т

(ням. Zinkit)

мінерал класа вокісаў і гідравокісаў чырвонага колеру; цынкавая руда.

цынклідо́тус

(н.-лац. cinclidotus)

лістасцябловы мох сям. цынклідотавых, які трапляецца ў Зах. Дзвіне.

цынклі́дыум

(н.-лац. cinclidium)

лістасцябловы мох сям. мніевых, які зрэдку трапляецца на глыбокіх багнавых балотах.

цыну́бель

(ням. Zahnhobel, ад Zahn = зуб + Hobel = гэбель)

гэбель з зубчастым лязом, які ўжываецца для нанясення шурпатасці на драўляныя часткі пры склейванні.

цыо́н, цыо́нус

(н.-лац. cionus)

жук сям. даўганосікаў з кароткім шарападобным целам у густых валасках зверху; жыве ў лясах, па абочынах дарог, у садах, парках.

цы́пель

(польск. cypel, ад ням. Zipfel)

востры клінападобны канец чаго-н., выступ у чым-н. (як напр. каса ў рацэ, клін матэрыі).

цыра́та

(польск. cerata, ад лац. ceratus = васкаваны)

тканіна, пакрытая з аднаго або з абодвух бакоў саставам, што робіць яе непрамакальнай; выкарыстоўваецца для засцілання сталоў і інш.

цырк

(лац. circus = літар. кола)

1) від мастацтва, які ўключае акрабатыку, эквілібрыстыку, жангліраванне, клаунаду, эксцэнтрыку, дрэсіроўку жывёл і інш.;

2) будынак з арэнай і амфітэатрам, дзе адбываюцца цыркавыя прадстаўленні;

3) тое, што і кар.

цырка́дны

(ад лац. circa = каля + dies = дзень)

біял. звязаны з перыядам, які займае каля сутак часу (гл. цыркарытмы).

цыркара́ма

(ад лац. circus = кола + horama = выгляд, відовішча)

кінатэатр з панарамным экранам, які акружае глядзельную залу.