Verbum

тэндавагіні́т

(ад н.-лац. tendo = сухажылле + лац. vagina = похва)

запаленне сухажыльных похваў (часцей кісці рук), якое развіваецца пры перанапружанні, траўме.

тэндэнцы́йны

(ад тэндэнцыя)

1) які праводзіць пэўную тэндэнцыю 1;

2) прадузяты, неаб’ектыўны.

тэндэ́нцыя

(с.-лац. tendentia = накіраванасць)

1) напрамак развіцця чаго-н. (грамадства, эканомікі, культуры і інш.); імкненне, свядомы намер;

2) ідэя, асноўная думка, накіраванасць мастацкага, навуковага і інш. твора;

3) прадузятая думка, якую імкнуцца навязаць чытачу або гледачу.

тэ́ндэр​¹

(англ. tender)

1) прычапная частка паравоза, дзе знаходзяцца запасы вугалю і вады;

2) невялікая аднамачтавая яхта з 2—3 косымі парусамі.

тэ́ндэр​²

(англ. tender)

форма выдачы заказаў на пастаўку тавараў або падрадаў на выкананне пэўных работ на падставе прапаноў некалькіх пастаўшчыкоў або падрадчыкаў з мэтай забеспячэння найбольш выгадных камерцыйных або іншых умоў здзелкі для арганізатараў гандлю.

тэне́змы

(гр. tenesmos = напружанне)

мед. балючыя патугі на выпаражненне або мочаспусканне без поўнага выдзялення або наогул без эфекту.

тэ́нзар

(ад лац. tensus = напружаны)

мат. велічыня, якая задаецца лікамі і законамі іх пераўтварэння; з’яўляецца развіццём і абагульненнем вектара 2 і матрыцы 2.

тэнзіёметр

(ад лац. tensio = нацяжэнне + -метр)

прыбор для вымярэння паверхневага нацяжэння вадкасцей.

тэнзі́метр

(ад лац. tensus = напружаны + -метр)

прыбор для вымярэння ціску насычанай пары.

тэнзіметры́я

(ад лац. tensus = напружаны + -метрыя)

сукупнасць метадаў вымярэння ціску насычанай пары.