Verbum

метэары́тыка

(ад метэарыт)

навука, якая вывучае метэарыты.

метэасістэ́ма

(ад метэа- + сістэма)

сістэма назіранняў над атмасфернымі з’явамі.

метэаста́нцыя

(ад метэа- + станцыя)

установа, дзе праводзяцца рэгулярныя метэаралагічныя назіранні, патрэбныя для вывучэння клімату, прадказання надвор’я.

метэ́кі

(гр. metoikoi = перасяленцы)

асабіста вольныя, але палітычна бяспраўныя чужаземцы, якія пастаянна жылі ў Стараж. Грэцыі; займаліся гал. ч. рамяством і гандлем.

метэмпсіхо́з

(гр. metempsychosis = перасяленне душ)

рэлігійна-містычнае вучэнне аб перасяленні душы памерлага ў немаўля або жывёліну ці нават у камень.

метэо́р

(гр. meteoros = які лунае ў паветры)

1) астр. яркае свячэнне касмічнага цела, што ўзнікае пры яго руху ў зямной атмасферы; знічка;

2) перан. што-н. нечаканае, яркае, але хуткацечнае, недаўгавечнае.

мефісто́фель

(ням. Mephistopheles = імя персанажа трагедыі І. В.Гётэ «Фауст»)

перан. злы дух, дух пярэчання.

механаламаркі́зм

(ад гр. mechane = прылада + ламаркізм)

адзін з кірункаў неаламаркізму, прадстаўнікі якога пераўвялічваюць перавялічваюць ролю знешняга асяроддзя ў развіцці арганічнага свету.

механарэцэ́птары

[ад механ(ічны) + рэцэптары]

рэцэптары, якія ўспрымаюць механічныя раздражненні (асязальныя датыкальныя, болевыя, слыхавыя і інш.).

механастры́кцыя

[ад механ(ічны) + лац. strictio = сцісканне]

дэфармацыя цел, выкліканая механічнымі напружаннямі, якія змяняюць магнітны стан цел.