Verbum

фрыз​¹

(фр. frise)

1) сярэдняя гарызантальная частка антаблемента паміж архітравам і карнізам;

2) дэкаратыўная кампазіцыя ў выглядзе гарызантальнай паласы на верхняй частцы сцяны ў сярэдзіне ці звонку будынка;

3) аблямовачная арнаментальная паласа дывана, падлогі ці прадмета прыкладнога мастацтва.

фрыз​²

(фр. frise)

уст. грубая варсістая шарсцяная тканіна, падобная да байкі.

фры́зер

(англ. freezer, ад freeze = замарожваць)

машына для ўзбівання і замарожвання сумесі паўфабрыкатаў у вытворчасці марожанага.

фрызо́н

(фр. frison = завіток)

пушыстыя валокны, якімі кокан шаўкапрада прымацоўваецца да навакольных прадметаў; з’яўляюцца адходамі шоўкаматальнай вытворчасці, якія выкарыстоўваюцца для шоўкапрадзення.

фрызу́ра

(фр. frisure)

уст. прычоска, завітыя валасы.

фрыкадэ́лька

(ням. Fnkadelle)

клёцка з сечанага мяса або рыбы, звараная ў булёне.

фрыкасэ́

(фр. fricassée)

нарэзанае дробнымі кавалачкамі смажанае або варанае мяса ў соусе.

фрыкаты́ў

(фр. fricatif, ад лац. fricare = церці)

лінгв. шчылінны зычны гук (напр. з, с, ф, х).

фрыкаты́ўны

(фр. fricatif, ад лац. fricare = церці)

лінгв. які ўтвараецца шляхам трэння паветра ў шчыліне паміж збліжанымі моўнымі органамі (напр. ф. зычны гук).

фрыка́цыя

(ад лац. fricare = церці)

трэнне паветра пры ўтварэнні фрыкатыўных гукаў.