Verbum

рэціні́т

(ад рэціна)

запаленне рэціны.

рэцірава́цца

(рус. ретироваться, ад фр. se retirer)

1) уст. адступаць;

2) перан. адыходзіць, знікаць (напр. р. з месца падзей).

рэціра́да

(фр. retirade)

1) уст. адступленне войскаў;

2) умацаванае месца ў крапасных збудаваннях і на палявых пазіцыях для абароны ў выпадку адступлення;

3) іран. ухіленне ад рашучых дзеянняў.

рэцыдыві́ст

(ад лац. recidivus = які аднаўляецца, варочаецца)

асоба, якая пасля адбывання пакарання за злачынства, паўторна зрабіла злачынства.

рэцыды́ў

(лац. recidivus = які аднаўляецца, вяртаецца)

1) паўторнае праяўленне якой-н. з’явы пасля таго, як яна, здавалася, знікла;

2) новае абвастрэнне хваробы пасля таго, калі чалавек, здаецца, паправіўся;

3) паўторна зробленае злачынства асобай, якая была пакарана.

рэцыпіе́нт

(лац. recipiens, -ntis = які атрымлівае, прымае)

1) хворы, якому пераліваюць кроў, перасаджваюць орган, тканкі, клеткі іншага арганізма;

2) хімічная пасудзіна, якая з’яўляецца прымальнікам вадкасці або газу.

рэцыпро́кны

(лац. reciprocus)

які вяртаецца;

р-ая інервацыя — рэфлекторны механізм, які забяспечвае інервацыю ўзаемазвязаных груп шкілетных мышцаў, што ўдзельнічаюць у ажыццяўленні складаных каардынаваных рухаў (хадзьба, бег і інш.);

р-ыя скрыжоўванні — два тыпы скрыжоўванняў адных і тых жа зыходных груп жывёл або раслін, якія адрозніваюцца толькі палавой прыналежнасцю бацькоўскіх пар.

рэцыркуля́цыя

(ад рэ- + цыркуляцыя)

шматразовае вяртанне струменю газаў, вадкасцей або цвёрдых рэчываў у апарат з мэтай рэгулявання вытворчага працэсу, паляпшэння выкарыстання сыравіны, утылізацыі адходаў і інш.

рэцыта́цыя

(лац. recitatio)

чытанне або дэкламаванне перад слухачамі.

рэцэнзава́ць

(лац. recensere = ацэньваць)

пісаць рэцэнзію на што-н. (напр. р. кнігу).