Verbum

лаке́й

(фр. laquais)

1) слуга;

2) перан. асоба, якая падхалімнічае, выслужваецца перад кім-н.

лакірава́ць

(ням. lackieren)

1) пакрываць лакам;

2) перан. прыхарошваць, хаваючы недахопы (напр. л. рэчаіснасць).

ла́кмус

(ням. Lackmus, гал. lakmoes)

фарба з марскіх лішайнікаў, якая пад дзеяннем кіслот набывае чырвоны колер, а пад дзеяннем шчолачаў сіні, а таксама папера, насычаная растворам гэтай фарбы.

лакрыма́тары

(ад лац. lacrima = сляза)

слёзатачывыя атрутныя рэчывы (хлорацэтафенон, хлорпікрын і інш.).

лакрымо́за

(лац. lacrimosa, ад lacrimosus = смутны, журботны)

частка рэквіема.

лакры́ца

(с.-в.-ням. lakeritze < лац. laquiritia, ад гр. glykynhiza = салодкі корань)

травяністая расліна сям. бабовых са складаным лісцем і фіялетавымі кветкамі, пашыраная ва ўмераных і субтрапічных зонах, карэнне якой выкарыстоўваецца ў медыцыне і харчовай прамысловасці; салодка.

лаксадро́ма

(ад гр. loksos = крывы + dromos = бег)

лінія на паверхні Зямлі, якая перасякае ўсе мерыдыяны пад пастаянным вуглом (мае значэнне для навігацыі 1).

лакта-

(лац. lac, -ctis = малако)

першая састаўная частка складаных слоў, што выражае паняцце «які адносіцца да малака».

лактаальбумі́ны

(ад лакта + альбумін)

простыя прыродныя бялкі (альбуміны), якія змяшчаюцца ў малацэ.

лактабацылі́н

(ад лакта- + бацыла)

1) грыбок, здольны акісляць малако, надаючы яму лячэбныя ўласцівасці;

2) сыракваша, прыгатаваная заквашваннем малака такім грыбком.