Zügel
m -s, - вуздэ́чка, павадо́к, абро́ць, цу́глі
die ~ straff ánziehen* — нацягну́ць павады́ (тс. перан.)
die ~ schíeßen lássen* [lócker lássen*] — адпусці́ць павады́ [ле́йцы]; разбэ́сціцца, да́ць во́лю (пачуццям, захапленням і да т.п.)
den [die] ~ ánlegen — надзе́ць абро́ць, закілза́ць (тс. перан.)
mit verhängtem ~ [verhängten ~n] réiten* — імча́цца наўска́ч
zügellos
a нястры́мны, неўтаймава́ны, распу́шчаны
Zügellosigkeit
f нястры́мнасць, неўтаймава́насць; распу́шчанасць, разбэ́шчанасць
zügeln
1.
vt цугля́ць; перан. утаймо́ўваць
2.
(sich) стры́млівацца
Zügelung
f -, -en цугле́нне, закі́лзванне (каня)
2) утаймава́нне, уціхамі́рванне
zügig
a безупы́нны, машта́бны
ein ~er Áufbau — шыро́кае будаўні́цтва
éine ~e Hándschrift — разма́шысты по́чырк
2) тэх. пла́ўны (аб уключэнні счаплення)