trüben
1.
vt
1) муці́ць, каламу́ціць (ваду)
es sieht so aus, als könne er kein Wässerchen ~ — здае́цца ён і вады́ не закаламу́ціць
2) затума́ньваць; азмро́чваць (радасць)
kein Wölkchen trübte den Hímmel — на не́бе не было́ ні во́блачка
2.
(sich) затума́ніцца
der Hímmel trübte sich — не́ба захму́рылася
Trübsal
f -, -e сму́так, марко́та, жаль
~ blásen* — хандры́ць, марко́ціцца, тужы́ць, сумава́ць
trübselig
a засмучо́ны, марко́тны, журбо́тны, су́мны
Trübsinn
m -s марко́та, сум, туга́, хандра́
~ blásen* [spínnen*], in ~ verfállen* — разм. хандры́ць, засумава́ць, зажуры́цца
trübsinnig
a тужлі́вы, су́мны, марко́тны
Trübung
f -, -en зацямне́нне, памутне́нне
trüb, trübe
1.
a
1) (кала)му́тны, з аса́дкам (пра ваду); цьмя́ны (пра святло); хма́рны, пахму́рны
~ wérden — пакаламу́ціцца, засмуці́цца; не́ба хму́рыцца
2) су́мны (пра думкі і г.д.)
2.
adv
1) цьмя́на (гарэць)
2) су́мна, марко́тна, журбо́тна
◊ im Trüben físchen — лаві́ць ры́бу ў каламу́тнай вадзе́
trügen
* vt падма́нваць, ашу́кваць