Verbum

trüben

1.

vt

1) муці́ць, каламу́ціць (ваду)

es sieht so aus, als könne er kein Wässerchen ~ — здае́цца ён і вады́ не закаламу́ціць

2) затума́ньваць; азмро́чваць (радасць)

kein Wölkchen trübte den Hímmel — на не́бе не было́ ні во́блачка

2.

(sich) затума́ніцца

der Hímmel trübte sich — не́ба захму́рылася