ord.
= ordentlich – сапраўдны; штатны; ардынарны
Órden
m -s, - о́рдэн
mit éinem ~ áuszeichnen, éinen ~ verléihen* — узнагаро́дзіць о́рдэнам
Órdensband
n -(e)s, -bänder о́рдэнская сту́жка
Órdensschnalle, Órdensspange
f -, -n о́рдэнская пла́нка [кало́дка]
Órdensverleihung
f -, -en узнагаро́джанне о́рдэнам [ардэна́мі]
órdentlich
1.
a
1) акура́тны, прысто́йны
2) пастая́нны, ста́лы; шта́тны
ein ~es Mítglied der Akademíe — правадзе́йны член акадэ́міі наву́к
ein ~er Proféssor — ардына́рны [шта́тны] прафе́сар
3) разм. зна́чны, немалы́
ich hábe éinen ~en Húnger — я ве́льмі хачу́ е́сці
2.
adv
1) акура́тна
2) прысто́йна; пара́дкам, ла́дна, даво́лі шмат; до́сыцьтакі́, як след
ich bin ~ müde — я даво́лі- такі́ стамі́ўся
Órder
f -, -s i -n
1) о́рдэр
2) зага́д, распараджэ́нне
Ordinália
pl грам. пара́дкавыя лічэ́бнікі