légen
1.
vt
1) кла́сці, палажы́ць
von sich (D) etw. ~ — зняць з сябе́ што-н. (частку вопраткі)
ein Schloss vor die Tür ~ — паве́сіць замо́к на дзве́ры
2) укла́дваць (трубы); ста́віць (міны)
den Fúßboden ~ — насціла́ць падло́гу
3) садзі́ць (бульбу і т.п.)
4)
Éier ~ — не́сці [кла́сці] я́йкі
j-m Kárten ~ — варажы́ць каму́-н. на ка́ртах
Wert [Gewícht] auf etw. (A) ~ — надава́ць значэ́нне чаму́-н.
den Grund zu etw. (D) ~ — пакла́сці асно́ву чаму́-н.
den Hund an die Kétte ~ — пасадзі́ць [навяза́ць] саба́ку на ланцу́г
ein Haus in Á- sche ~ — спалі́ць дом датла́ [дашчэ́нту]
in Trümmer ~ — разруйнава́ць, разбуры́ць
Híndernisse in den Weg ~ — рабі́ць перашко́ды
j-m etw. (A) zur Last ~ — абвінава́чваць каго́-н. у чым-н.
2.
(sich)
1) кла́сціся, лажы́цца
sich zu Bett ~ — кла́сціся спаць
sich vor Ánker ~ — стаць на цкар
2) сціха́ць
der Sturm légte sich — бу́ра сці́хла
sich auf etw. (A) ~ — энергі́чна бра́цца за што-н.
sich aufs [auf das] Bítten ~ — перайсці́ да про́сьбаў
sich für j-n ins Zeug ~ — заступі́цца за каго́-н.
sich in die Rúder [ins Rúder] ~ — нале́гчы на вёслы; заўзя́та ўзя́цца за спра́ву; разм. наці́снуць на што-н.