dúcken
1.
vt нагіна́ць, нахіля́ць
2.
(sich)
1) нагіна́цца, нахіля́цца
2) пакара́цца, скара́цца
sich únter j-s Gewált dúcken — пакары́цца чыёй-н. ула́дзе
Dúckmäuser
m -s, - разм. прандра; крываду́шнік; ціхо́ня