wégbekommen
* vt разм.
1) адсу́нуць; устарані́ць, прыня́ць
2) праве́даць, праню́хаць (аб чым-н.)
3) пацярпе́ць
er hat éinen Schlag ~ — яго́ ўда́рылі
Wégbereiter
m -s, - перан. першапрахо́дца, нава́тар, піяне́р
Wégbereitung
f - перан. пракла́дванне шэ́цху; падрыхто́ўка (чаго-н.)
wégblasen
* vt
1) здзіма́ць, здзьму́хваць
er war wie wéggeblasen — яго́ як ве́трам здзьму́ла
2) разве́яць (дым, успаміны)
wégbleiben
* vi (s) адсу́тнічаць; не з’яўля́цца
sie blieb weg — разм. яна́ стра́ціла свядо́масць
wégblicken
vi глядзе́ць убок, адве́сці по́зірк
wégdrängen
vt выцясня́ць, устараня́ць
wégdrehen
1.
vt адваро́чваць; адкру́чваць
2.
(sich) адваро́чвацца; адкру́чвацца
Wégebau
m -(e)s, -e даро́жнае будаўні́цтва
Wégegabelung
f -, -en разгалінава́нне даро́г