vórzüglich
1.
1) выда́тны, ве́льмі до́бры; перава́жны (пра права)
2.
2) выда́тна, цудо́ўна, надзвыча́йна
vórzüglich
1.
1) выда́тны, ве́льмі до́бры; перава́жны (пра права)
2.
2) выда́тна, цудо́ўна, надзвыча́йна
vor=
1) знаходжанне перад чым-н.: vórliegen
2) папярэднічанне чаму-н.: vórbereiten падрыхто́ўваць
3) дзеянне ў прысутнасці каго-н.: vórlesen
4) дзеянне, якое з’яўляецца ўзорам, прыкладам каму-н.: vórmachen паказа́ць, як рабі́ць
5) перавагу чаго-н.: vórherrschen панава́ць