Vórtrefflichkeit
f - выда́тная я́касць, перава́га
vórtreiben
* vt ру́хаць, прасо́ўваць напе́рад (тс. працу)
vórtreten
* vi (s) выступа́ць [выхо́дзіць] напе́рад
Vórtritt
m -(e)s (vor D) перава́га, першынство́ (перад кім-н.)
j-m den ~ lássen* — уступі́ць пе́ршае ме́сца [першынство́] каму́-н.
Vórtrupp
m -s, -s вайск. гало́ўная пахо́дная заста́ва
vórtun
*
1.
vt
1) пака́зваць, дэманстрава́ць (які-н. прыём)
2) надзява́ць, падвя́зваць (фартух, сурвэтку)
3) пакла́сці (што-н. перад кім-н.)
éinen Ríegel ~ — зачыні́ць на за́саўку
4) дзе́йнічаць неабду́мана [неразва́жліва]
◊ vórgetan und náchbedacht hat mánchen in groß' Leid gebrácht — ≅ перш чым адрэ́заць – сем разо́ў паме́рай
2.
(sich) высо́ўвацца, выстаўля́ць сябе́
(на пярэдні план)
vórturnen
vi (D) пака́зваць гімнасты́чнае практыкава́нне (каму-н.)
Vóruntersuchung
f -, -en юрыд. папярэ́дняе сле́дства
Vórurteil
n -(e)s, -e
1) pl забабо́ны, пры́мхі
sich über ~e hinwégsetzen — быць вышэ́й за забабо́ны [за пры́мхі]
2) прадузя́тасць
gégen j-n, gégen etw. (A) ein ~ háben — ста́віцца да каго́-н., да чаго́-н. прадузя́та