Vórliebe
f - (für A) ця́га, схі́льнасць (да каго-н., чаго-н.)
vórlieb néhmen
* vi (mit D) з(а)даво́львацца (чым-н.)
vórliegen
* vi
1) ляжа́ць (перад чым-н.)
2) ме́цца, быць у наяўнасці, існава́ць
es liegt nichts gégen ihn vor — су́праць яго́ няма́ ніцкіх абвінава́чванняў
vórliegend
a да́дзены, які́ ма́ецца ў наяўнасці
im ~en Fall — у гэ́тым [да́дзеным] вы́падку
vórlügen
* vt (j-m) нахлусі́ць, намані́ць (каму-н. што-н.)
vórmachen
vt
1) прыла́дзіць, дапасава́ць (што-н. перад чым-н.)
den Ríegel an der Tür ~ — зачыні́ць дзве́ры на за́саўку
2) (j-m) пака́зваць (каму-н., як рабіць што-н.)
er máchte mir die Übung vor — ён паказа́ў мне, як выко́нваць практыкава́нне
3) (j-m) ашу́кваць, уво́дзіць у зман
wir wóllen uns doch nichts ~ lássen* — мы не паві́нны даць сябе́ падману́ць [уве́сці ў зман]
Vórmacht
f - панава́нне, улада́рства
Vórmachtstellung
f -, -en пану́ючае стано́вішча (якой-н. дзяржавы)
vórmalig
a
1) ране́йшы, былы́
2) апо́шні, міну́лы (аб сустрэчы і г.д.)