Verbum

Réife

f -

1) спе́ласць

2) ста́ласць;

zur ~ kómmen* паспе́ць

Réifegrad

m -(e)s, -e ступе́нь ста́ласці; с.-г. ста́дыя спе́ласці

réifen

I

1. vi (s, h)

1) спець, выспява́ць;

ein Gedánke reift zur Klárheit ду́мка набыва́е цснасць

2) стале́ць;

der Júnge reift zum Mann юна́к стано́віцца мужчы́най

2. vt спрыя́ць выспява́нню (чаго-н.)

II

vimp

es hat geréift вы́пала шэ́рань

Réifen

I

m -s, -

1) абру́ч

2) тэх. шы́на, банда́ж; пакры́шка

II

n -s выспява́нне

◊ ein jédes Ding will Zéit zum ~ háben на ўсё свой час

Réifeprüfung

f -, -en экза́мен на атэста́т ста́ласці

Réifezeugnis

n -ses, -se атэста́т ста́ласці

réiflich

a ста́лы, абду́маны, узва́жаны, грунто́ўны

Réigen

m -s, -, ~tanz

m -es, -tänze караго́д

Reihe

f -, -n

1) рад, шэ́раг; шарэ́нга;

éine ~ von vier Mann рад па чаты́ры чалаве́кі;

in ~n zu sechs Mann рада́мі па шэсць чалаве́к;

in der drítten ~ у трэ́цім ра́дзе [шэ́рагу];

in Reih und Glied у страі́, у шарэ́нзе

2) матэм. прагрэ́сія

3) радо́к, лі́нія; слупо́к

4) чарга́;

in der ~ stéhen* стая́ць у чарзе́;

der ~ nach па чарзе́

◊ aus der ~ tánzen ≅ не хаце́ць ісці́ ў нагу́, дзе́йнічаць у адзіно́чку, не падпарадко́ўвацца агу́льным пра́вілам;

in éiner ~ von Fällen у шэ́рагу вы́падкаў;

búnte ~ máchen сядзе́ць упераме́жку

réihen

1. vt ста́віць у шэ́раг [рад]

2) нані́зваць

2. ~, sich ставі́цца ў шэ́раг [рад];

sich zu Kolónnen ~ пастро́іцца ў кало́ны;

sich an etw.(A) ~ непасрэ́дна ісці́ за чым-н.