Réibahle
Verbum
анлайнавы слоўнікНямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Прадмова ∙ Скарачэнні ∙ Кніга ў PDF/DjVuRéibe
Réibeisen
1) та́рка
2) 
Réibelaut
réiben*
1. 
1) це́рці, націра́ць;
sich (D) den Schlaf aus den Áugen ~ це́рці во́чы спрасо́нку
2) це́рці, чы́сціць
3) націра́ць (рабіць пашкоджанне, раздражненне);
sich (D) die Füße ~ наце́рці (сабе́) но́гі
4) паціра́ць (лоб, рукі);
2. ~, sich це́рціся;
sich an j-m ~ це́рціся каля́ каго́-н.; чапа́ць, крана́ць, задзіра́ць каго́-н.
Reiberéi
Réibfläche
Réibung
2) 
réibungslos
1. 
1) 
2) 
2. 
álles verlíef ~ усё ішло́ гла́дка
reich
2) вялі́кі, бага́ты;
éine ~e Ánzahl вялі́кая ко́лькасць;
~ an Erfáhrungen бага́ты на во́пыт