órdentlich
1.
1) акура́тны, прысто́йны
2) пастая́нны, ста́лы; шта́тны
3) 
2.
1) акура́тна
2) прысто́йна; пара́дкам, ла́дна, даво́лі шмат; до́сыцьтакі́, як след
órdentlich
1.
1) акура́тны, прысто́йны
2) пастая́нны, ста́лы; шта́тны
3) 
2.
1) акура́тна
2) прысто́йна; пара́дкам, ла́дна, даво́лі шмат; до́сыцьтакі́, як след
Órder
1) о́рдэр
2) зага́д, распараджэ́нне
Ordinália
Ordinálzahl
Ordinárius
1) ардына́рны прафе́сар; зага́дчык ка́федры
2) кла́сны наста́ўнік, кла́сны кіраўні́к
3) 
Ordináte
Ordinátenachse
ordinär
1) звыча́йны, ардына́рны
2) вульга́рны
ordiníeren
1) 
2) прыпі́сваць (лякарства)
3) рабі́ць прыём (хворых)
órdnen
1.
1) прыво́дзіць у пара́дак, сістэматызава́ць
2) размяшча́ць
2.
~, sich стро́іцца, выраўно́ўвацца ў рад