vórnehm
a
1) зна́тны, арыстакраты́чны, шляхе́тны
2) ва́жны
~ tun* — задзіра́ць нос
3) высакаро́дны (пра думкі)
die ~ste Pflicht — вышэ́йшы доўг
vórnehmen
*
I
vt
1) право́дзіць (якую-н. работу)
2)
sich (D) etw. ~ — узя́цца за што-н., заду́маць, распача́ць што-н.
sich (D) j-n ~ — узя́цца за каго́-н., узя́ць каго́-н. у рабо́ту; прачыта́ць ната́цыю каму́-н.
II
vt падвя́зваць фарту́х [сурвэ́тку]; надзява́ць ма́ску
vórnehmlich
adv перава́жна, асаблі́ва, гало́ўным чы́нам
Vornehmteueréi
f - разм. задзіра́нне но́са, пыхлі́вая пабла́жлівасць
vornheréin, vórnherein
von ~ — з са́мага пача́тку, адра́зу, за́гадзя
vornhín
nach ~ — упе́рад, напе́рад
vornüber
adv напе́рад, ні́цма (упасці)
vornübergebeugt
adv нахілі́ўшыся напе́рад [упе́рад] (сядзець)
vórnweg
adv з са́мага пача́тку, адра́зу
Vórort
m -(e)s, -e прадме́сце, пры́гарад