Grund
m -(e)s, Gründe
1) гле́ба, грунт
der ~ und Bóden — зямля́, зяме́льнае вало́данне, землеўлада́нне
2) дно
ein Schiff in den ~ bóhren — патапі́ць карабе́ль, пусці́ць карабе́ль на дно
das Schiff sinkt [geht] zu ~e — карабе́ль ідзе́ на дно
3) падста́ва, прычы́на
von ~ aus — грунто́ўна, карэ́нным чы́нам
im ~e genómmen — па су́тнасці
man hat állen ~ ánzunehmen* — ёсць усе́ падста́вы меркава́ць
dazú liegt áller ~ zuvór — на гэ́та ма́юцца ўсе́ падста́вы
Gründe géltend máchen — выстаўля́ць прычы́ны
◊ in ~ und Bóden — канчатко́ва
Grúndausbildung
f - папярэ́дняя падрыхто́ўка, вывучэ́нне асно́ў (якой-н. дысцыпліны, навукі); вайск. страява́я падрыхто́ўка
Grúndbedingung
f -, -en гало́ўная ўмо́ва
Grúndbegriff
m -es, -e асно́ўнае паня́цце
Grúndbesitz
m -es, -e зяме́льная ўла́снасць, землеўлада́нне
Grúndbestandteil
n -s, -e гало́ўная ча́стка
Grúndeigentum
n -s зяме́льная ўла́снасць, ула́снасць на зямэ́р
grúndfalsch
a па сваёй су́тнасці фальшы́вы; няпра́вільны, няслу́шны
Grúndfarbe
f -, -n грунтава́я фа́рба, грунто́ўка