Fréidenker
m -s, - вальнаду́мец; бязбо́жнік, атэі́ст
Fréie
I
sub m, f -n, -n свабо́дны (чалаве́к)
II
sub n -n прасто́ра
im ~n — на во́льным паве́тры
ins ~ — на све́жае паве́тра, за го́рад
fréien
1.
vi (um A) сва́тацца (да каго-н.)
2.
vt паэт. жані́цца (з кім-н.), выхо́дзіць (за́муж) (за каго-н.)
◊ jung gefréit, hat níemand geréut — ≅ ра́на жэ́нішся – шкадава́ць не бу́дзеш
Fréifahrt
f -, -en бяспла́тны прае́зд
Fréigabe
f -
1) вызвале́нне (з-пад арышту); зваро́т (маёмасці)
2) дазво́л
fréigeben
* аддз.
1.
vt вызваля́ць
j-m éine Stúnde ~ — вы́зваліць каго́-н. на гадзі́ну
sich (D) éinen Tag ~ lássen* — вы́зваліцца [адпрасі́я́цца] на дзень
sie hat íhren Bräutigam fréigegeben — яна́ скасава́ла зару́чыны
2) зніма́ць забаро́ну, адмяня́ць канфіска́цыю
3) вызваля́ць шлях; узнаўля́ць рух
2.
vi распуска́ць, вызваля́ць ад заня́ткаў (вучняў)
mórgen wird fréigegeben — за́ўтра заня́ткаў не бу́дзе
fréigebig
a шчо́дры
~ wérden — расшчо́дрыцца, раздо́брыцца