erfínden
* vt
1) вынахо́дзіць
2) выдумля́ць
das ist álles erfúnden — гэ́та у́сё вы́думана
Erfínder
m -s, - вынахо́днік, вынахо́дца
Erfíndung
f -, -en вынахо́дка, вынахо́дніцтва
Erfíndungspatent
n -(e)s, -e патэ́нт на вынахо́дства
erfléhen
vt высок. вымо́льваць, выпро́шваць
Erfólg
m -(e)s, -e по́спех; вы́нік
ein dúrchschlagender ~ — по́ўны по́спех
mit ~ — з по́спехам
~e zéitigen — дава́ць вы́нікі
etw. zum ~ bríngen* — дасягну́ць по́спеху ў чым-н.
den ~ áusbauen [áusweiten] — разві́ць по́спех
erfólgen
vi (s) адбыва́цца; здара́цца
die Záhlungen ~ réchtzeitig — плацяжы́ адбыва́юцца своечасо́ва