wéhren
1.
vt (j-m) забараня́ць (каму-н., што-н.); перашкаджа́ць (каму-н. у чым-н.)
wer will еs mir ~? — хто мне мо́жа забарані́ць гэ́та?
2.
vi (D) не дапуска́ць, не дазваля́ць (чаго-н.)
3.
(sich)
(gegen, wider A) абараня́цца, барані́цца, адбіва́цца (ад каго-н.,чаго-н.)
wéhrfähig
a прыда́тны да вайско́вай слу́жбы
wéhrhaft
a
1) абараназдо́льны
2) здо́льны насі́ць збро́ю
Wéhrkraft
I
f -, -kräfte абаро́нная [баява́я] сі́ла, абараназдо́льнасць
II
f - абараназдо́льнасць
Wéhrleitung
f -, -en вайско́вае кама́ндаванне
Wéhrmacht
f - гіст. ве́рмахт (узброеныя сілы гітлераўскай Германіі)
Wéhrpass
m -es, -pässe вайско́вы [вае́нны] біле́т
Wéhrpflicht
f - вайско́вы [вае́нны] абавя́зак