knüpfen
1.
vt звя́зваць, завя́зваць, пле́сці
etw. an éine Bedíngung ~ — ста́віць што-н. у зале́жнасць ад яко́й-н. умо́вы
2.
(sich)
(an A) перан. быць звя́заным (з чым-н.)
Knüppel
m -s, -
1) дубі́нка, кій, па́лка
éinen ~ zwíschen die Béine wérfen* — устаўля́ць [ста́віць] па́лкі ў ко́лы
2) ав. ру́чка, рыча́г кірава́ння
knüppeldick
es kam gleich ~ — разм. усё пайшло́ наперакася́к, пасы́паліся няшча́сці
Koalitión
f -, -en каалі́цыя, саю́з
Kóben
m -s, -
1) малы́ хлеў (для свіней)
2) хаці́на
Kóbold
m -(e)s, -e міф. дамаві́к, ко́бальд, гном