wégziehen
*
1.
vt адця́гваць (фіранку); адкі́дваць (вуаль)
2.
vi (s)
1) ад’язджа́ць
2) адлята́ць (пра птушак)
Wégzug
m -(e)s, -züge перае́зд, ад’е́зд, перасяле́нне
2) адлёт (птушак)
weg=
аддз. дзеясл.прыстаўка, указвае на аддзяленне, аддаленне: wégfahren* ад’язджа́ць