ржа́ва Гразкае, іржавае балота з вокісам жалеза ў вадзе; балота з жалезнай рудой (Віц. Рам. Мат., Слаўг.). Тое ж ржа (Жытк., Нясв., Слаўг., Стол.), ржа́вец, ржа́віна, ржаві́на́, рыжаві́на (Слаўг.).
□ в. Ржава Віц. (Рам. Мат.).
ржавень Крыніца на багністым глыбокім балоце (Глыб. ДАБМ, 42).
ржа́ўка
1. Балота з іржой (паўсям.).
2. Крыніца, ручай у раўку (Смален. Коз., 118).
□ в. Ржаўка Слаўг.
ржы́шча
1. Зжатае поле (БРС). Тое ж ржонне (Смален.), ржэўнік (паўсям., апрача поўдня БССР ДАБМ, к. 269), рожня (Хойн.).
2. Поле, на якім зжата жыта (амаль паўсям. ДАБМ, к. 271). Тое ж ржы́ска (Ваўк. Сцяшк., Вор. ДАБМ, к. 271), ржані́шча (Слаўг., Смален. Дабр.), ржэўнік (Бых., Лёзн. Касп., Мін., Слаўг., Сміл. Шат., Уш. ДАБМ, к. 271), ржоўнік (Бабр., Слуцк. ДАБМ, к. 271), ржонне (Маладз. ДАБМ, к. 271), ржонішча (Мін. і поўнач Гродз. ДАБМ, к. 271), ржы́нішча (Маладз., Мін. ДАБМ, к. 271), ржа́нішча (Бабр. Гом. Слуцк. ДАБМ, к. 271).