Verbum

ручво́ Рэчышча ракі; фарватэр (РБС, 238).

ру́чка Пракос (Нар.).

ру́чча

1. Выгода, прыволле, дзе ўсе ўгоддзі побач (Слаўг.).

2. Месца, дзе працякае ручай (Лёзн., Рэч.).

3. Старое рэчышча ручая з шырокім дном (Лёзн.).

□ ур. Ру́чча (поле, бярэзнік) каля в. Любаны Слаўг.

ручча́ Бязводны летам і пара́ўнальна багаты вясной і ў час паводкі ручай; палявая або лугавінная нізіна (Віц. Нік. 1895).

руччаві́на Пачатак рэчышча ручайка, які выцякае з крыініцы (Віц. Нік. 1895). Тое ж вы́цек (Слаўг.).

руччы́ Месца, дзе зліваюцца ручаі ў рэчку; багатае крыніцамі месца (Слаўг., Уш.). Тое ж ру́ччы (Слаўг.).

□ ур. Руччы́ (сенажаць) каля в. Серкаўка Слаўг., ур. Руччы́ і Камянны́я Руччы́ (крынічнае месца) каля в. Чарсвяны Уш.

ру́чы́шча Месца паабапал ручая або там, дзе цёк ручай; сухое рэчышча ручая (Слаўг.).

рушня́рня Ст.-бел. Майстэрня, фабрыка, дзе робяць ружжы.

рушчы́зна Рускі бок; Расія (Нас.). Тое ж расе́йшчына, расія́ншчына, русакоўшчына (Слаўг.).

ры́бнік Вадаём, дзе разводзяць рыбу (БРС).